zondag 28 november 2010

14 JAAR GELEDEN




Op mijn leeftijd denk ik dikwijls terug aan het verleden.   Leuke herinneringen, beetje nostalgie en soms met een beetje weemoed.   Heb ik het allemaal wel goed gedaan?   Exact 14 jaar geleden kwamen wij voor goed in Nederland aan, en mocht ik voor de eerste keer onze kleinzoon Dirk van 6 weken in mijn armen sluiten.   Het was echt.......in voelde mij meteen oma.   Wat is er veel gebeurd in de afgelopen 14 jaar.   Na 45 jaar in ZA te hebben gewoond, was het een hele aanpassing, om over het WEER maar niet te praten.   Ik liep overal tegenaan, maar hield steeds één ding voor ogen, wij waren terug gekomen voor de kinderen, die inmiddels al een aantal jaren in Nederland gesettled waren.   Onze terugkomst werd beloond met nog 4 gezonde kleinzoons, en wat zijn wij dankbaar.   Wat hadden wij veel gemist als wij nog in ZA hadden gewoond.   Inmiddels kan ik mijn ei kwijt met handwerken, en natuurlijk niet te vergeten de logeerpartijen van onze kleinzoons.   Daar word alles voor aan de kant geschoven.   Ik wil van ze genieten.   Ook mag ik het verstelwerk voor de jongetjes doen.   Ik heb ze nooit geteld, maar in de loop de jaren heb ik heel wat knieen in broeken gezet.   Tegenwoordig is het niet meer zo moeilijk omdat de broeken groter worden, en ik er helemaal de slag van te pakken heb.

At our age one often thinks back in the past.   Sometimes a little nostalgic, and sometimes a little tearfull.   There are so many memories.   I often doubt myself, was I a good mom and wife?   The granny part I don't doubt with a lifelong experience one learns a lot.  Today, exactly 14 years ago we arrived in Holland, and for the first time I could hold my 6 week old grandson (Dirk).   Immediately I knew, I was born to be a granny.   We were blessed with 4 more healthy grandsons, so we count our blessings.   At least it made the effort of our return worthwhile.   I must admit that in the beginning it was a real culture shock, and I am not mentioning the weather.   I am happy to say that I can totally get absorbed in my handwork, but my grandsons always take first priority.   I became quite an expert in repairing jeans.   Knees to be more specific.   I did'nt keep count, but over the years there have been many.   These days it is easier, as the jeans are getting bigger, and I became a real fundy.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten